Η ιστοσελίδα έχει σκοπό την ανάδειξη της φυσικής ομορφιάς του χωριού μας και παράλληλα να φέρει πιο κοντά τους ανθρώπους του, φιλοδοξεί να ενώσει όλες τις "φωνές" , να αναδείξει το χωριό και την ιστορία του καθώς και μερικά από τα τρέχοντα προβλήματα του

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2019

Καλές γιορτές από την ορεινή Ηλεία


Η γέννηση του Θεανθρώπου αποτελεί μήνυμα ελπίδας για τον τόπο
και την κοινωνία μας. Τώρα τα Χριστούγεννα, 
ευχόμαστε σε όλους να
βρουν το δικό τους "αστέρι" που θα τους οδηγήσει στην εκπλήρωση όλων
των προσδοκιών τους. Το νέο έτος να μας βρει γεμάτους ΥΓΕΙΑ και
πραγματική ευτυχία. 


Με περισσότερη αγάπη για τον πλησίον, το
περιβάλλον , τον τόπο μας και κυρίως τη ζωή. Θερμές ευχές για Καλά
Χριστούγεννα και ένα ευτυχισμένo το 2020

Παρασκευή 6 Απριλίου 2018

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ ΗΛΕΙΑΣ

Ευχόμαστε  το Άγιο Φως της Ανάστασης να γεννήσει στις ψυχές όλων μας αγάπη, Αλληλεγγύη και ελπίδα!


Το Πάσχα που …χάσαμε
Το Πάσχα στο χωριό ήταν όμορφο, όχι γιατί κάποιος μπορεί να το νοσταλγεί ως μέρος της οριστικά χαμένης παιδικότητας, αλλά γιατί ήταν Πάσχα της ψυχής και της βαθιάς επιθυμίας για αγώνα. Δεν είχαμε αλωθεί από την επέλαση του καταναλωτισμού. Δεν είχαμε ισοπεδωθεί από τη λατρεία της σύγχρονης θεότητας, του χρήματος… Στους βωμούς αυτής της λατρείας ηττηθήκαμε κατά κράτος! Θέλαμε να βγούμε από τη φτώχεια, αλλά όχι να μεταπέσουμε στην καθυπόταξη της ίδιας της ζωής μας, στον ευδαιμονισμό των υλικών αγαθών. Δεν υπάρχει πια αυτό το Πάσχα! Δεν άλλαξαν μόνο οι καιροί. Αλλάξαμε και εμείς. Χάσαμε την όποια αγνότητα έκρυβε ο στενός ορίζοντας του χωριού. Χάσαμε τη σεμνότητα και την ταπεινότητα, την μετριοπάθεια και την ντροπαλότητα. Τότε, όταν ένα παιδί ένιωθε συστολή και σεβασμό για κάθε άνθρωπο, το θαυμάζαμε και το χαιρόμαστε. Τώρα αυτό το παιδί θα συγκέντρωνε την απόρριψη και την ειρωνεία.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Πάσχα στο χωριό» του Ανδρέα Σουρούνη, Εκδόσεις Καστανιώτη

Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018

«Έφυγε» πλήρης ημερών η Θεοδουλα Διαμαντοπουλου

«Έφυγε» πλήρης ημερών η Θεοδουλα Διαμαντοπουλου 

 αφήνοντας πίσω μια μεγάλη οικογένεια 5 παιδιά 12 εγγόνια κ 14 δισέγγονα.

Ενα ποίημα του Λαπαθιώτη δημοσιεύουμε στην μνήμη της καλοσυνάτης Γιαγιάς που πάντα είχε ένα καλό λόγο για όλους τους συγχωριανούς της...τα συλλυπητήρια μας στους δικούς της.   
 Απόψε πέθανε η γιαγιά

Απόψε πέθανε η γιαγιά στο αντικρυνό το σπίτι·
ένα κερί θαμπό θαμπό στο τζάμι σιγοτρέμει, 
κλαίει με πικρό παράπονο σε μια γωνιά η ανέμη...
θα πέταξε η ψυχούλα της προς τον Αποσπερίτη…
Απόψε πέθανε η γιαγιά στο αντικρινό το σπίτι.

Κοιμήθηκε. Πόσο απαλά κοιμάται όποιος πεθαίνει!
όλα βουβάθηκαν με μιας και ντύθηκαν στα μαύρα,
μια σκιά προς τα μεσάνυχτα φτερούγησε στην αύρα…
Μην ήταν η ψυχούλα της η παραπονεμένη;
Κοιμήθηκε. Πόσο απαλά κοιμάται όποιος πεθαίνει!

Την ύστερή της την πνοή την άρπαξε το αγέρι, 
όλα τα μύρα κ’ οι δροσιές ολόγυρα της ήσαν, 
κι ήρθαν αγάλια οι άγγελοι και τη γλυκοφιλήσαν... 
Σαν κύμα, μόνο τα παιδιά ψυχομαχούν κι οι γέροι... 
Την ύστερή της την πνοή την άρπαξε το αγέρι.

Άσπρες ψυχές των συντριμμιών και των παιδιών πού πάτε;
Με τη γιαγιά, ολομόναχο, την αποκοιμισμένη,
πώς φέγγει το θαμπό κερί και τρέμει κι ανασαίνει!
Ανατριχιάζει το θαμπό κερί, σαν να φοβάται…
Άσπρες ψυχές των συντριμμιών και των παιδιών πού πάτε;

Γράφτηκε 23.12.1907 και δημοσιεύτηκε στο τ. 9 (Ιαν. 1908) της Ηγησώς.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ Η ΑΓΩΝΊΣΤΡΙΑ ΒΙΒΗ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΑ

Χάσαμε την αγαπημένη μας Βιβή Προσκεφαλά. Η Βιβή έφυγε στις 17 Μάρτη του 2016 μετά από μάχη με την αρρώστια που την ταλαιπώρησε το τελευταίο διάστημα.
Η κηδεία της Βιβής εγινε την Παρασκευή το μεσημέρι στον Πύργο
Γεννήθηκε στον Πύργο το 1952. Εργάτρια, από μικρή στη βιοπάλη, έδωσε τις μάχες της ζωής με την περηφάνια που έχουν τα παιδιά της εργατικής τάξης.
Ήταν μέλος του Νέου Αριστερού Ρεύματος από το 1990 και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της "Αριστερής Παρέμβασης Πολιτών Βύρωνα", υποψήφια στις μάχες των δημοτικών εκλογών από το 1994 μέχρι το 2006. Στη συνέχεια συμμετείχε και στήριζε σαν υποψήφια την "Ανταρσία στο Δήμο Πύργου". Μετά που πήρε τη σύνταξή της μετακόμισε στο χωριό της, την Αγία Άννα στην Ηλεία, για να λιγοστέψει τα έξοδα. Με τους συντρόφους της Ηλείας συνέχισε τη μάχη της ζωής, αλλά δεν πρόφτασε πάλι να ξεκουραστεί και να χαρεί. Να κάνει τα ταξίδια που ήθελε, μιας και της άρεσε να γνωρίζει νέους τόπους. Η σύνταξη ψίχουλα και το επικουρικό δεν βγήκε και έπρεπε ακόμα να το πληρώνει.
Παρόλα αυτά, πάντα η Βιβή ήταν η πρώτη που θα έδινε τη συνδρομή από το υστέρημά της. Ήταν η πρώτη που θα έλεγε μπορώ, όταν λέγαμε ποιος θα κάνει μια δουλειά. Ήταν η γυναίκα που πάντα έδινε τον εαυτό της, το χρόνο και τις δυνάμεις της για τους άλλους, τους συμπαραστεκόταν στις δύσκολες στιγμές και ήταν μαζί στις χαρές τους.
Συγκέντρωνε όλα τα χαρίσματα μιας μαχόμενης κομμουνίστριας εργάτριας. Σεμνή και ταυτόχρονα θαρραλέα, μαχητική, ευθύς, ασυμβίβαστη. Στενοχωριόταν, κριτικάρε, δεν το έβαζε κάτω και όσο και να θαύμαζε και να σεβόταν τους «διαβασμένους» είχε το ταξικό κριτήριο και διάλεγε μεριά. Δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω, ακόμα και όταν άκουγε μια αντικομουνιστική εκπομπή, θα έπαιρνε τηλέφωνο στο σταθμό να διαμαρτυρηθεί.
Η Βιβή θα μας λείψει, αλλά πάντα θα είναι κοντά μας, θα είναι το υπόδειγμα μιας ζωής με αγώνα και αξιοπρέπεια.
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Είμαστε ΜΟΝΟ για τα πανηγύρια;



Αν σκέφτεσαι να ασχοληθείς με το Δ.Σ. ενός Πολιτιστικού Συλλόγου, να ξέρεις πως η «φάκα» είναι ο ίδιος ο ορισμός του.
«Είμαι μέλος Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ» σημαίνει ΣΥΝ-μετέχω σε μια ΟΜΑΔΑ με στόχο κοινό (πολιτιστικό) όπου ο καθένας μεν φέρνει την προσωπικότητα, τις ιδέες και τις γνώσεις του αλλά το παιχνίδι είναι ομαδικό, δεν παίζει ο καθένας για τον εαυτό του και για την εκπλήρωση των προσωπικών του στόχων ούτε για να γίνεται πάντα το δικό του.
(ΕΚ)ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ, πάλι, σημαίνει πως έχει ως στόχο την πολιτιστική εξύψωση των μελών του. Ως εκ τούτου, για να συμμετέχεις οφείλεις 1ον να γνωρίζεις ΤΙ είναι Πολιτισμός και 2ον να είσαι και ο ίδιος στοιχειωδώς πολιτισμένος.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ λοιπόν είναι η διαρκής προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών της ζωής σε Υλικό – Ψυχοπνευματικό – Ηθικό επίπεδο, παρά τις αντιξοότητες και τα πιθανά πισωγυρίσματα.
Πολιτισμός στον υλικό τομέα είναι η χρηματοδότηση για κάποια έργα στο χωριό που θα διευκόλυναν τη ζωή των κατοίκων (ύδρευση- αποχέτευση – κάδοι σκουπιδιών -ιατρείο κλπ).
Πολιτισμός υλικός είναι να αγοράζεις καρδιογράφο για το ιατρείο του χωριού με τα χρήματα των μελών … Το να δίνεις τον καρδιογράφο δανεικό κι αγύριστο σε άλλο χωριό, αυτό ΔΕΝ είναι Πολιτισμός, είναι αγνωμοσύνη.
Ο Ψυχοπνευματικός πολιτισμός αποβλέπει στην πνευματική καλλιέργεια και ανάπτυξη των μελών ενός συλλόγου μέσω της τέχνης, του αθλητισμού, των γραμμάτων. Ένα λαογραφικό μουσείο, μια ομάδα γυναικών που ασχολείται με την τοπική παράδοση, μια έκθεση ζωγραφικής ή φωτογραφίας, μια χορευτική ή θεατρική ομάδα, μια βιβλιοθήκη, αθλητικές εγκαταστάσεις, χοροεσπερίδες και κοπές πίτας).
Πνευματικός πολιτισμός είναι να τάζεις γήπεδο μπάσκετ στα παιδιά και για να μην τα απογοητεύσεις να κάθεσαι αγκαλιά με τη μπασκέτα ώσπου να στεγνώσει το τσιμέντο καταμεσήμερο καλοκαιριού με 45 υπό σκιάν. Το να βλέπεις κάποιον να κρατά τη μπασκέτα που θα παίξει το δικό σου παιδί κι όχι μόνο να μην τρέξεις να βοηθήσεις έστω με ένα μπουκάλι νερό ή την παρέα σου αλλά να τον λες και γραφικό… αυτό ΔΕΝ είναι Πολιτισμός. Είναι
Πολιτισμός είναι να προσπαθείς με χίλιους κόπους να μαζέψεις τα απαραίτητα υλικά για να δημιουργήσεις ένα λαογραφικό μουσείο ή βιβλιοθήκη στο παλιό σχολείο … Το να επιτρέπεις στα παιδιά σου να σπάνε τα τζάμια του σχολείου με πέτρες και να πετάνε τα βιβλία σκισμένα στο προαύλιο «γιατί έτσι εκτονώνονται», αυτό ΔΕΝ είναι Πολιτισμός, είναι βανδαλισμός.
Πολιτισμός είναι να δημιουργείς και να μοιράζεις δωρεάν περιοδικό με θέματα που αφορούν στο χωριό και τους κατοίκους του… Το να παραπονιέσαι γιατί δεν είναι του γούστου σου τα θέματα ή επειδή στο εξώφυλλο δε φαίνεται το δικό σου σπίτι… αυτό ΔΕΝ είναι πολιτισμός.
Κι υπάρχει κι ο Ηθικός πολιτισμός που αποβλέπει στην ηθική ανύψωση του ατόμου και δείχνει το δίκαιο, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά, την ισότητα, την ελευθερία.
Ηθικός πολιτισμός είναι να κάνεις έρανο από το υστέρημα των ανθρώπων γιατί κάποιο παιδί νοσεί βαριά κι αυτό το παιδί να γίνεται καλά… Το να το ποτίζεις μπύρα στο καφενείο ενώ παίρνει τόσα φάρμακα, μόνο και μόνο για να κάνεις πλάκα… αυτό ΔΕΝ είναι πολιτισμός.
Πολιτισμός είναι να παρακαλάς γνωστούς και αγνώστους για να μαζέψεις τρόφιμα, ρούχα, οικοσκευές ως ένδειξη αλληλεγγύης σε όσους έχασαν την περιουσία τους στις πυρκαγιές…. Το να μην παίρνεις ούτε την καρέκλα που κάθεσαι στο καφενείο για να την πας στην πλατεία για τη συνέλευση που γίνεται για εσένα, να αφήνεις 2 κοπέλες να κουβαλάνε τα ηχεία και να παραπονιέσαι στο τέλος που δε σκούπισαν και την πλατεία που ΕΣΥ λέρωσες… αυτό ΔΕΝ είναι πολιτισμός.
Πολιτισμός είναι να δείξεις ανθρωπιά και να συντρέξεις τον συνάνθρωπο στον πόνο του με όποιο μέσον μπορείς… Το να λες ηλίθιο εκείνον που διαφωνεί με το να γίνει πανηγύρι στην πλατεία του χωριού ενώ ο φίλος σου στο διπλανό σπίτι θρηνεί τον γονιό του… αυτό Δεν είναι πολιτισμός. Αυτό είναι «είμαστε για τα πανηγύρια».

Εν ολίγοις, πριν αποφασίσεις να ασχοληθείς με κάποιον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ πρέπει να είσαι σύμφωνος με τους στόχους του. Και βεβαιώσου πως και οι άλλοι σκέπτονται το ίδιο και θέλουν το ίδιο. Αλλιώς σε λένε γραφικό, ηλίθιο, ονειροπόλο κλπ…Ή μένεις και σπας το νευρικό σου σύστημα προσπαθώντας να δείξεις στους άλλους το λάθος ή φεύγεις (και εξαφανίζεσαι) για να μην αρχίσεις να αμφιβάλλεις και ο ίδιος για τις αξίες σου κι αρχίσεις να βλέπεις το παράλογο λογικό.
ΟΛΓΑ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ
Θωδωρακης Τσουρουλας 

 Ακολουθούν , άνθρωποι που έφυγαν απ’ τη ζωή αφήνοντας κάτι καλό πίσω τους για το χωριό μας. Αλλοι λιγα, αλλοι πολλα, άλλοι υλικά, άλλοι ψυχικά. Σ’αυτους ειναι αφιερωμένη αυτή η σελίδα μας. Δεν υπάρχει μέτρο συγκρισης. Καθε ένας εχει την αξία του.





ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΞΕΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Κ.ΤΕΡΖΗΣ (ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΑΣ)

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ ΗΛΕΙΑΣ


το agiannana.blogspot.gr σας εύχεται «Καλά Χριστούγεννα και
 Χρόνια Πολλά». Τα Χριστούγεννα είναι αγάπη και ελπίδα
 για ένα καλύτερο αύριο.
Σε αυτές τις πολύ δύσκολες μέρες με το χωριό μας βαθιά
λαβωμένο από την οικονομική κρίση που όλο και μεγαλώνει
και φέρνει πολλούς συγχωριανούς μας αντιμέτωπους με τη φτώχεια
ή με την απειλή της φτώχειας, σας ευχόμαστε δύναμη για να
ξεπεράσετε όλες τις δυσκολίες. Τα φετινά Χριστούγεννα, τα πιο
δύσκολα για όλους μας, να αποτελέσουν το τέλος του κύκλου της
 κρίσης που μαστίζει τον τόπο μας και να αποτελέσουν ένα νέο
 ελπιδοφόρο ξεκίνημα. Σπουδαίο ρόλο σε αυτή την δύσκολη
 στιγμή  μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να έχει ο πολιτιστικός
 μας σύλλογος.

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ στον ΠΑΝΙΩΝΙΟ

Η ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΓΣΣ ανακοίνωσε την απόκτηση του συγχωριανού μας Νίκου Παπαδόπουλου. 
Ο 23χρονος (11/4/1990) τερματοφύλακας υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας για δύο χρόνια. Ο Νίκος αγωνίζονταν στην Φορτούνα Ντίσελντορφ από την οποία έμεινε ελεύθερος. Του ευχόμαστε οτι καλύτερο με την νέα του ομάδα!!!

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

O ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΤΑΡΡΆΚΤΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ





Μια όμορφη, αλλά άγνωστη στους νεότερους, γωνιά του χωριού μας  είναι αναμφίβολα ο καταρράκτης στο ΧΟΤΖΑ( ύψους περίπου  50 μέτρα) .  Στο σημείο που βρίσκεται, παλιότερα  περιβάλλονταν  με πυκνή  βλάστηση αποτελούμενη από πλατάνια, ιτιές, κισσούς, πουρνάρια, πεύκα,
 κουτσουπιές, σπάρτα, φτέρες κτλ άλλα μετά την καταστροφή του 2007 έγινε ορατός. 
  

Δυστυχώς δεν υπάρχει πρόσβαση με αυτοκίνητο, αλλά ούτε και διαμορφωμένο μονοπάτι, παλιότερα πηγαίναμε κατά μήκος της ροής   του λαγκαδιού και φτάναμε έως ενα σημείο κοντά στον καταρράκτη.
  

      Ελπίζω κάποια στιγμή να τύχει της ανάλογης προσοχής και από τους τοπικούς μας άρχοντες ,ένα πέτρινο μονοπάτι καιμερικές πινακίδες υπόδειξης της περιοχής θα ήταν μια καλή αρχή. 

Φωτογραφίες: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΕΡΖΗΣ 
Κείμενο
: ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Το παλιό μπακάλικο του Ανάπηρου






Ένα κατάστημα που ήταν συνδεδεμένο, παλιότερα, με τη ζωή των κατοίκων του χωριού μας , ήταν το μπακάλικο του Γιώργου Παπαδόπουλου ( Ανάπηρου). Σ΄ αυτό το μαγαζάκι χτυπούσε ο παλμός της ζωής των κατοίκων για πολλές δεκαετίες.
Ήταν για την εποχή του ένα αξιόλογο καφεπαντοπωλείο με ποικίλα προϊόντα, από τσιγάρα, τρόφιμα και ποτά έως υποδήματα.
για χρόνια εκεί λειτουργούσε το κοινοτικό τηλέφωνο.... το παλιο μπακαλικο παραπέμπει στο παρελθόν, το παλιό ελληνικό κινηματογράφο,  τον Ζήκο,  αποτελούσε  σημείο αναφοράς, αλλά και σημείο συνάντησης.

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

O ΜΠΑΡΜΠΑ ΚΩΣΤΑΣ (ΛΥΓΚΟΚΩΣΤΑΣ)- O ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΠΠΟΥΣ


Συχνά οι ιστορίες των  γερόντων στο χωριό αποκτούν εύρος καθώς ζωντανεύουν  περασμένες εποχές και μεταφέρουν μια σοφία, ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΚΩΣΤΑΣ (ΛΥΓΚΟΚΩΣΤΑΣ) ήταν ένας παππούς με νεανική καρδιά, που αγαπούσε τη ζωή και δεν το έβαζε κάτω μπροστά στις δυσκολίες. Μέσα από τα λεγόμενά του περνούν μεγάλα γεγονότα μια μεγάλη τοιχογραφία της ζωής του  20ού αιώνα στο χωριό μας και στην Ελλάδα γενικότερα.

ο Μπάρμπα  Κώστας με τον αδελφό του Λεωνίδα Διαμαντόπουλο
Η Ζωή του μοιάζει με μυθιστόρημα,  μου έλεγε ότι μόνο τα παιδιά ξέρουν να ακούν πραγματικά. Όχι με τα αφτιά αλλά με την καρδιά τους. Κι οι άνθρωποι που φοβούνται την μοναξιά και τα γεράματα γράφουν τις ιστορίες που έζησαν σε παραμύθια για να συνεχίσουν να υπάρχουν στις καρδιές των μικρών παιδιών, έτσι ήταν ο μπάρμπα Κώστας, μοναχικός, για χρόνια ζούσε έξω από το χωριό, στην Σκάλα μαζί με την γυναίκα του, είχε ζήσει δυο παγκόσμιους πολέμους ( πολέμησε στην μικρασιατική καταστροφή και στο αλβανικό μέτωπο )  και όπως συνήθιζε να λέει έχουν δει πολλά τα μάτια του, μερικά από αυτά τα μοιραστικέ μαζί μου όταν είχε έρθει μόνιμα να ζήσει στο χωριό, κερδισμένοι βγήκαμε και οι δυο, αυτός έναν καλό ακροατή(λίγοι είχαν την θέληση να τον ακούσουν) και εγώ έναν  παππού που δεν είχα την τύχη να γνωρίσω από τους γονείς μου.       
Μου άρεσε ν' ακούω τις ιστορίες του, κυρίως για πολέμους,  μου διηγιόταν ο μπάρμπα Κώστας, άναβε η φαντασία μου και την έκανε να δημιουργεί τις δικές της εικόνες, έτσι, όπως μπορούσαν να τις σκηνοθετούν μόνο οι παιδικές μας φαντασιώσεις .
Ο παππούς, διέθετε  μια συναρπαστική αφηγηματικότητά  και μια υπέροχη επίσης φαντασία που διέπλαθε τα γεγονότα μ' έναν τρόπο ιδιαίτερο και με έκανε να κρέμομαι  στην κυριολεξία από τα χείλη του, ενώ η επιθυμία έκαιγε στην καρδιά μου, να μπορούσα να ήμουν  και εγώ  μια μέρα, ήρωας  ισάξιος όλων αυτών που είχα γνωρίσει μέσα από τις τόσο περιγραφικές ιστορίες του.

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

οι πρώτες βροχές και το όργωμα των χωραφιών

Στο χωριό μας όταν άρχιζαν οι πρώτες βροχές και μαλάκωνε το χώμα οι συγχωριανοί μας ,άρχιζαν το όργωμα του χωραφιού. Τότε δεν είχαν μηχανές και χρησιμοποιούσαν ζώα για να τους βοηθούν στο όργωμα. Το αλέτρι ήταν ξύλινο και το έδεναν συνήθως σε δυο άλογα , Αφού τελείωνε η σπορά, για να σκεπαστεί ο σπόρος με χώμα, έκοβαν ένα μεγάλο κλωνάρι δέντρου και  σβάρνιζαν το χωράφι. Αργότερα χρησιμοποιούσαν ξύλινες σβάρνες και τα τελευταία χρόνια σιδερένιες.

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

χωματερή δίπλα στην δεξαμενή του χωριού





Πριν λίγες μέρες επισκέφθηκα την δεξαμενή του χωριού μας, ένιωσα όμορφα με την αναγέννηση της φύσης μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2007... η χαρά μου δεν κράτησε πολυ βλέποντας άλλη μια μικρή χωματερή αυτή την φορά δίπλα στην δεξαμενή η οποία τροφοδοτεί με νερό ολόκληρο το χωριό. 
τελικά αν δεν   αλλάξουν νοοτροπία κάποιοι ασυνείδητοι συγχωριανοί μας  δεν γίνεται τίποτα. 

Την ανοργανωσιά του Δήμου ΠΥΡΓΟΥ τη ξέρουμε χρόνια τώρα . Την ευαισθησία του καθενός μας χρειαζόμαστε για να μείνει το χωριό μας σε κάπως ανεκτή κατάσταση!!!
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Το Εκκλησάκι της Αγίας Άννας



Στο χωριό μας υπάρχει εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Άννα. Είναι στην τοποθεσία Αγιάννα  και   οικοδομήθηκε το 1990(από την οικογένεια του Νικολάου Αθανασόπουλου) κοντά σε σημείο που προϋπήρχε ναός προ πολλών ετών.



   οι συγχωριανοί μας τιμούν με ιδιαίτερο σεβασμό την Αγία Άννα όπως βλέπουμε στις φωτογραφίες από  Αρτοκλασία που πραγματοποιήθηκε στις  25/7/2004.

Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ

«Οὐχ ὥσπερ Εὔα σὺ τίκτεις ἐν λύπαις
χαρὰν γὰρ ἔνδον Ἄννα κοιλίας φέρεις»
(Ἀπὸ τὸ Συναξάρι)
Ἡ Ἁγία Θεοπρομήτωρ Ἄννα ἀνήκει εἰς τὰ ἱερὰ πρόσωπα τὰ ὁποῖα ἐκλήθησαν νὰ ὑπηρετήσουν τὴ θεία βουλὴ τῆς 
σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων μέ τὴ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Θυγατέρα τοῦ Ματθᾶν ἀπὸ τὴ φυλὴ Λευὶ καὶ τῆς Μαρίας. Εἶχε δυὸ ἀδελφές, τὴ Μαρία, μητέρα τῆς Σαλώμης καὶ τὴν Σοβή, μητέρα τῆς Ἔλισσαβετ, ἡ ὁποία γέννησε τὸν Πρόδρομο.
 Ἡ Ἄννα ἦλθε εἰς γάμον μὲ τὸν Ἰωακείμ, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Εὐσεβεῖς καὶ οἱ δυό με φόβον Θεοῦ. Προσέχουν στὴ ζωή τους καὶ ρυθμίζουν τὶς πράξεις τους σύμφωνα μὲ τὸ θεῖο νόμο. Ζοῦν μὲ ταπείνωση στὴν ἀφάνεια. Ἡ ἀρετὴ ὅμως ὅσο κι ἂν σκεπασθῆ ἀπὸ τὴ μετριοφροσύνη γίνεται φανερή, ὅπως φανερὸ γίνεται καὶ τὸ ἀόρατο ἄρωμα τοῦ λουλουδιοῦ.


Ἡ παράδοση μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὴν κατοικία τους, ὅτι ἦταν ἐκεῖ κοντὰ στὴν κολυμβήθρα τῆς Βηθεσδᾶ στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἔτσι ἡ Ἄννα εἶχε κοντά της γιὰ νὰ ἱκανοποιεῖ τὴ δίψα τῆς ψυχῆς της μὲ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ τὸ Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων, τὸν ὁποῖον, ἄλλοι, γιὰ νὰ τὸν ἀπολαύσουν ἔπρεπε νὰ ἔλθουν μὲ κοπιαστικὸ ταξείδι ἀπὸ μακρυά. Ἀλλὰ τὸ ζεῦγος Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα δὲν εἶχαν παιδιὰ καὶ τὰ δῶρα τῶν ἄτεκνων δὲν ἔγινοντο δεκτὰ στὸ Ναό.

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012